Dit blijft een vreemd fenomeen: de kermis, en wat het met mensen doet. Elk jaar duikt het ineens op — een explosie van kleur, geluid en beweging midden in de stad. Alsof er een andere werkelijkheid wordt uitgerold over het vertrouwde plaveisel. En toch… we laten ons er telkens weer in meezuigen.
Op de foto hierboven zie je het kermisterrein in opbouw, nog leeg, nog stil. Maar het decor liegt er niet om: felle kleuren, een stripachtig vrouwenfiguur in een fantasiepak met veren, schreeuwende typografie, een torenhoog reuzenrad op de achtergrond. Alles is erop gericht om onze aandacht te grijpen, te verleiden, te overstemmen.
Wat is dat toch, met deze vorm van vermaak? Waarom vinden we het zo aantrekkelijk, zelfs als het ons overweldigt of vervreemdt? Misschien juist daarom. De kermis is tijdelijk, theatraal en over de top — het biedt een gecontroleerde vorm van chaos. Een veilige adrenalinekick. Een ontsnapping aan het normale, logische, sobere.
Tegelijkertijd is het ook een visueel spektakel dat vragen oproept. Waarom zien we dit soort hyperseksuele en cartooneske beelden als amusement? Waarom wordt het groteske zo vanzelfsprekend gepresenteerd? En waarom is dat zo effectief?
Als fotograaf en kunstenaar fascineert mij die spanning: tussen verleiding en vervreemding, tussen kinderlijke verwondering en volwassen ongemak. Misschien is dat wat de kermis ons werkelijk toont — niet alleen een plek van plezier, maar een spiegel van onze diepste verlangens en tegenstrijdigheden.
Een wonderlijke wereld, die ieder jaar weer even opduikt, zijn magie toont… en dan weer verdwijnt.
#fujiGFX #deventer #kermis
